LOENEN AAN DE VECHT – De volgende ronde in het bekervoetbal is niet behaald, Europa is voorlopig uit het zicht, dus de ploeg kon zich richten op de competitie. De Trainer keek aan het begin van het seizoen alvast vooruit: “Je speelt toch voor het eerst op een hoger niveau, je weet niet wat je kan verwachten en je hoopt dat spelers zich snel aan zullen passen. Aan de andere kant zijn we ervaren genoeg en ben je kampioen geworden, dus kennelijk zijn we klaar voor het niveau.”
In de eerste wedstrijd kwam Baarn 2 op bezoek, ook gepromoveerd, maar om nou te spreken van een hoger niveau… Het veld lag nog op dezelfde hoogte, zullen we maar zeggen. Baarn wist op voorsprong te komen, maar de Sleep wist met de 1e treffer van het seizoen de stand gelijk te trekken. De neutrale toeschouwer zag nog een redelijk eerste helft, maar de tweede was dramatisch. “Als we 3x naar dezelfde kleur speelde was het al knap”, zo analyseerde de Bruine Beer. Gelukkig bleek ook Baarn hier last van te hebben. De Sleep wist vanaf eigen helft tot de achterlijn te komen en dat gaf de tijd aan de rest om aan te sluiten. De rollen waren deze keer omgedraaid toen hij een assist op maat leverde, waar Nummer 14 tegen aan kon lopen. De voorsprong zou uiteindelijk nog teniet gedaan worden, de wedstrijd eindigde in 2-2. Meer was ook niet verdiend geweest, alleen al door het vertoonde spel, maar dat het beter kon was duidelijk.
Die verbetering moest komen uit een betere organisatie, passing, meer conditie en goals. Wat kun je dan beter doen dan een trainingskamp beleggen. De organisatie verliep goed, alle 15 tickets waren goed ingevoerd, een mooi hotel en diverse activiteiten. De drankjes gingen goed van hand naar hand, dus aan de passing lag het niet. Reizen ging veelal te voet en met het openbaar vervoer. Er werden dus flink wat kilometers afgelegd van A naar B. Uiteindelijk werden ook alle doelen gehaald, lekker eten, veel drinken, gezelligheid, een mooi potje voetbal en sightseeing in de stad. Waar konden we dit allemaal doen? Een strand en een stralende zon waren de uitgangspunten, dus het werd Londen… Voor dat avontuur verwijs ik jullie naar de tekst ‘London has fallen’ op www.facebook.com/3ehelfttal.
Eenmaal thuisgekomen ging het vizier natuurlijk op Nita thuis. De ploeg wilde de nasmaak van Baarn doen vergeten, maar toch leek het verder te gaan waar het gebleven was. Wederom was het spel niet denderend en de Nitanezen liepen op elke bal. Er onderuit voetballen lukte niet en zij kwamen dan ook op voorsprong. Voordat de bal tegen het net ging er toch nog van alles fout. De bal bleef 3, 4 keer hangen in de eigen zestien en uiteindelijk viel hij goed voor Nita. Aan de andere kant kregen de rood-blauwen toch al wat kansen, maar de keeper van Nita wierp zich steeds goed voor de bal. Toch wist de Vecht weer gelijk te maken. Na opnieuw een redding van de keeper bleef de bal ditmaal voor de goal hangen. De Sleep was er als de kippen bij om de bal met zijn teen binnen te tikken, maar de speler van Nita was net iets te laat. Hij wist de teen van de Sleep uit elkaar te tikken, waardoor hij de wedstrijd moest staken. Bij het verwijderen van de sok bleek er een flinke ‘deuk’ in de teen te zitten. Hm, toch maar even langs het ziekenhuis voor een foto en wat bleek, teen uit de kom en een breukje. “Ik voelde meTeen dat het mis was. Daar Teenover stond ook de blessure van de Nita speler, hij hield een dikke enkel over aan het duel. Teen gips, wel een ‘loopschoen’, dus dat is een goed Teen. Gelukkig was het niet mijn derde Teen. Ik hoop gauw weer mijn sTeentje bij te dragen”, aldus De Sleep met een pijn vertrokken gezicht.
Ondertussen verbeterde het spel nog niet en werd de rust opgezocht met een gelijke stand. Na rust werd er wel veel beter gevoetbald en beide ploegen gingen voor de winst. De ploeg wist met wat hulp op voorsprong te komen. Nummer 14 trok de bal vanaf de achterlijn terug en de verdediger wist met zijn knie zijn eigen keeper te verschalken, 2-1 voor. Vervolgens kreeg de ploeg diverse kansen om de wedstrijd op slot te gooien, maar de eindpass was niet zuiver, de vlag ging omhoog of de keeper lag andermaal in de weg. Cliché natuurlijk, maar als je hem zelf niet maakt, dan valt hij aan de andere kant. Nita wist zich namelijk nog een keer op te peppen en zag opnieuw dat de bal bleef hangen in de zestien. De spits kon vervolgens binnenschieten en weg was de voorsprong. Met een mindere eerste helft en ditmaal een goede tweede, zou 2-2 verdiend zijn geweest. Toch zou het als verlies voelen door de vele kansen, maar Nita gooide nog eens alles op alles. Wellicht trainen ze veel op ballen die niet wegkomen uit de 16, want ook de 3e goal viel als een eigen-kluts-goal en dus stond er zelfs 2-3 op het scorebord. Wel of geen buitenspel, de wedstrijd had al binnen moeten zijn. In de allerlaatste seconde had Bouwpakket ook nog een kans op 3-3, maar deze derby eindigde niet met dit verdiende slot. Komende wedstrijd opnieuw een derby als de ploeg op bezoek gaat bij FC Breukelen 3, aanvang 14.30uur.
Nummer 14
